สิงโตเห็นลาตัวอ้วนอยู่ในคอก จึงค่อยๆ เยื้องย่างเข้าไป หมายจะตะปบลาด้วยกรงเล็บอันเเหลมคม
เเต่ไก่ตัวหนึ่งที่อยู่ในคอกได้โก่งคอส่งเสียงขันดังลั่น สิงโตจึง วิ่งหนีผละจากคอก เพราะทั้งเกลียดทั้งกลัวเสียงของไก่เป็น ยิ่งนัก
ฝ่ายลาเห็นเช่นนั้นก็เข้าใจว่าสิงโตกลัวตน จึงได้ออกจากคอก วิ่งไล่สิงโตอย่างลำพองใจ
“ฮะ ฮ่า เจ้าสิงโตตัวโต จะวิ่งหนีไปไหนรึ”
เมื่อสิงโตวิ่งหนีพ้นเสียงไก่เเล้วจึงหันมาตะครุบลากินเป็นอาหาร อันโอชะของเย็นวันนั้น
คติสอนใจจากนิทานอีสปเรื่องนี้:
“คนโง่เขลามักทำยโสโอหังว่าตนเก่ง”
