นกยางชอบชวนกันไปจิกกินเมล็ดข้าวในนาเพราะรู้ดีว่าชาวนา ผู้นั้นใจดีไม่เคยฆ่าสัตว์
เมื่อเห็นนกยางลงมาจิกกินเมล็ดข้าวทุกๆ วัน ชาวนาก็เริ่มโมโห จึงยกคันธนูขึ้นทำท่าจะยิงนก เพื่อขู่ให้นกกลัวเเละหนีไป
เเต่นกยางเห็นว่าชาวนาไม่ได้ขึ้นสายธนูจึงไม่กลัว พากันมาจิก กินเมล็ดข้าว ที่เพิ่งหว่านลงในนาอย่างได้ใจ
วันรุ่งขึ้นชาวนาเห็นนกยางชวนกันมาอีก จึงขึ้นสายธนู เเละ ยิง นกยางตายหลายตัว
“เขาเอาจริงเเล้ว รีบหนีกันเถิดเรา”
นกยางต่างร้องบอกเพื่อนๆ เเล้วก็พากันบินหนีไป ไม่มาที่นา เเห่งนั้นอีกเลย
คติสอนใจจากนิทานอีสปเรื่องนี้:
“การเอาจริงน่ากลัวกว่าการข่มขู่”
