นักรบชราผู้หนึ่งรู้สึกอับอายศีรษะอันล้านเลี่ยนของตน จึงได้ไป เสาะหาวิกผมมาสวมใส่
วันหนึ่งเขาออกไปล่าสัตว์กับเพื่อนๆ นักรบรุ่นเดียวกัน ขณะที่ ควบม้าไปนั้นกระเเสลมก็พัดมาทำให้วิกผมปลอมปลิวไปทันที
เพื่อนๆ พากันหัวเราะขบขันเมื่อเห็นศีรษะอันล้านเลี่ยนไร้เส้นผม ของเขา
เเต่นักรบชราก็พยายามเอ่ยอย่างขบขันเเก้เขินว่า
“ผมจริงยังเอาไว้ไม่อยู่ เเล้วจะเอาผมปลอมไว้ได้อย่างไร”
คติสอนใจจากนิทานอีสปเรื่องนี้:
“ถ้ายอมรับในสภาพความเป็นจริง ก็ไม่ต้องอับอายใคร”
