กาลครั้งหนึ่ง นานมาแล้ว มีสุนัขจิ้งจอกตัวหนึ่งกำลังเดินเล่นอยู่ในป่าเมื่อสิงโตเดินผ่านมา มันก็ตกใจ จนสิ้นสติเพราะไม่เคยเห็นสิงโตมาก่อน
เดือนต่อมามันพบสิงโตอีกครั้งที่ริมลำธาร มันตกใจไม่น้อย เเต่ก็ยังควบคุมสติได้ ไม่ถึงกับเขาสั่นเป็นลมไปอีก
เดือนต่อมามันพบสิงโตที่ทุ่งหญ้าชายป่า มันก็ไม่รู้สึกกลัวอีก เเม้เเต่น้อย เเละยังกล้าวิ่งเข้าไปทักสิงโตอีกด้วยว่า
“สวัสดี ท่านเจ้าป่า วันนี้อากาศดีนะท่าน”
คติสอนใจจากนิทานอีสปเรื่องนี้:
“คนเรามักไม่ยำเกรงผู้ที่คุ้นเคยกันดี”