เมื่อได้ทำงานอยู่ในสวนผลไม้ ลาก็รู้สึกว่าตนต้องทำงานหนัก เเละได้กินอาหารไม่เพียงพอ
ลาจึงไปกราบทูลพระอิศวรขอให้หาเจ้านายให้ใหม่
พระอิศวรทรงรำคาญจึงไปอยู่กับช่างปั้นหม้อ
ลาต้องขนดินหนักอึ้งเป็นระยะทางไกลๆ ทุกวันก็ทนไม่ไหว ขอร้องให้พระอิศวรช่วยอีกเป็นครั้งสุดท้าย
ครั้งนี้ลาได้ไปทำงานกับโรงฟอกหนัง ต้องทำงานหนักกว่าเดิม จนลาสำนึกได้ว่าอยู่ที่สวนผลไม้กับเจ้านายคนเเรกนั้นเเสนสบาย นัก เเละ เจ้าลาขี้เบื่อยังรู้อีกด้วยว่า อยู่ที่นี่ถ้ามันทำงาน จนตายก็จะถูกถลกหนังไปฟอกขายต่อเป็นเเน่
คติสอนใจจากนิทานอีสปเรื่องนี้:
“ถ้ารู้จักพอเพียงเเละเจียมตน ก็ย่อมมีความสุขตลอดไป”
