ครั้งหนึ่งบรรดาวัวทั้งหลายได้มาประชุมกันด้วยความแค้นใจเนื่องจากพวกตนถูกมนุษย์นำมาใช้งานอย่างหนักและบางตัวก็ถูกนำไป
ฆ่าเป็นอาหาร ต่างลงความเห็นว่าหากช่วยกันฆ่ามนุษย์ให้หมดไปจากโลก วัวและสัตว์ทั้งหลายก็จะอยู่กันอย่างปลอดภัย เมื่อมี
ความเห็นเป็นที่ตกลงดังนี้จึงต่างเตรียมลับเขาของตนให้แหลมคม แต่ยังมีวัวชราตัวหนึ่งทำงานลากไถรับใช้มนุษย์มาเป็นเวลานาน
ได้กล่าวเตือนสติขึ้นว่า “พวกเจ้าคงถูกมนุษย์ฆ่าตายหมดก่อนที่ทำการได้สำเร็จ และนอกจากมนุษย์แล้วสัตว์ร้ายอื่นๆ ก็ยังต้องการ
ที่จะกินเนื้อของเจ้า เจ้าจะทำงานรับใช้มนุษย์ต่อไปหรือไม่ก็ตามแต่ใจของเจ้าเถอะ
คติสอนใจจากนิทานอีสปเรื่องนี้:
“ควรอดทนต่อความทุกข์ยากที่มีอยู่ดีกว่าดิ้นรนไปหาความทุกข์อื่นที่อาจจะร้ายแรงยิ่งกว่า”
