หมีตัวหนึ่งซึ่งกำลังหิวโซเดินเข้าไปในสวนและได้พบกับรังผึ้งมันจึงจับมาฉีกกินอย่างเอร็ดอร่อย โดยเฉพาะน้ำผึ้งเป็นสิ่งที่หมีโปรด
ปรานที่สุด พวกผึ้งพยายามช่วยกันต่อสู้โดยใช้เหล็กในเป็นอาวุธ แต่ไม่สามารถเจาะทะลุขนอันหนาและปกปุยของหมีได้ แต่ใน
เวลาไม่นานก็คิดหาหนทางใหม่ด้วยการพร้อมใจกันบินเข้าไปต่อยตรงบริเวณหน้าและตาของหมี เมื่อหมีได้รับความเจ็บปวดไม่
สามารถทนอยู่ได้จึงวิ่งหนีเข้าป่าไป
คติสอนใจจากนิทานอีสปเรื่องนี้:
“ผู้ทำร้ายผู้อื่นย่อมได้รับการลงโทษและความสามัคคีย่อมนำมาซึ่งความสำเร็จ”
