เคยเป็นไหมคะ ทั้งๆที่ก็ใช้เวลามากมายในการอ่านหนังสือ เพื่อนชวนไปไหนก็ไม่ไป จะลุกไปหาอะไรกินยังแทบไม่อยากจะให้เสียเวลา แต่ท้ายสุดแล้วที่ว่าอ่านเยอะแยะน่ะ กลับกลายเป็นว่าแทบจะไม่มีอะไรอยู่ในหัวเลยซักนิดเดียว แล้วอาการแบบนี้มีวิธีแก้ให้หายได้อย่างไร จะสอบทีไรอาการแบบนี้วิ่งเข้ามาหาทุกที วันนี้มีเคล็ดลับดีๆมาฝากค่ะ แต่ก่อนอื่นเราต้องมารู้จักกับสาเหตุของปัญหานี้ก่อนนะคะ
การที่เราอ่านอะไรแล้วสมองไม่จดจำ หรืออ่านอย่างไรก็ไม่เข้าใจนั้นเป็นเพราะว่าในขณะที่เราอ่านเราไม่ได้จดจ่อ กับสิ่งตรงหน้าคือหนังสือมากพอ พูดง่ายๆคือเราขาดสมาธิค่ะ เพื่อนๆรู้ไหมคะว่าสมาธิกับใจเป็นหนึ่งเดียวกัน แต่ใจของเรามักไม่ชอบอยู่นิ่ง ชอบคิดไปโน่นไปนี่ กระโดดไปเรื่องโน้นที นี้ที อยู่ตลอดเวลา เห็นไหมคะถ้าใจของเราวอกแวกต่อให้ปฏิเสธกับเพื่อนว่าวันนี้จะไปออกไปดูหนัง ด้วย ตัวยังอยู่หน้าหนังสือค่ะ แต่ใจตอนน่ะไปโผล่กลางโรงหนังโน่นแล้วจริงไหมคะJ เคล็ดลับในการจดจำและการทำความเข้าใจบทเรียนที่นำมาฝากในวันนี้ ง่ายนิดเดียวค่ะ แค่ “พาใจกลับบ้าน”
อ่านไม่ผิดหรอกค่ะ เคล็ดลับที่จะมาบอกในวันนี้ คือ “การพาใจกลับบ้าน” เป็น การนำใจกลับมาอยู่ที่ตัวเอง ร่างกายเราล้าเราเพลีย เราพักผ่อนก็คือกลับบ้านไปนอน ถ้าใจเราล้า การพักผ่อนที่ดีที่สุดก็คือการนั่งสมาธิ เอาใจมาไว้กับตัว ละสิ่งกังวลที่ตีกันยุ่งอยู่ในหัวออกไปก่อนค่ะ ให้อยู่กับตัวเอง ผ่อนคลาย ชาร์จแบตเติมพลังให้กับตนเองก่อน ทีนี้พอจะเริ่มอ่านหนังสือหรือทำอะไรก็ง่ายดาย สะดวกราบรื่น มาถึงตรงนี้เพื่อนๆคงจะบอกว่าแล้วจะนั่งสมาธิยังไงให้มันมีสมาธิล่ะ ขนาดมีหนังสืออยู่ตรงหน้ายังจดจ่อไม่ได้เลย เปลี่ยนทัศนคติใหม่นะคะ การนั่งสมาธิน่ะง่ายมาก “แค่หลับตาแล้วไม่ต้องคิดอะไร” เท่านี้เองค่ะ เพื่อนก็จะหมดปัญหาเรื่องอ่านแล้วไม่จำ เรียนแล้วไม่เข้าใจ เพราะเมื่อใจเราได้พักเรื่องบางเรื่องที่ไม่จำเป็นก็จะถูกลบทิ้งออกไป ผลลัพธ์ที่ตามมาคือไว้ว่าเราจะลงมือทำอะไรย่อมประสบความสำเร็จเหมือนกับ ปากกล้วยเข้าปากเลยทีเดียวค่ะ
