รั้นหนึ่งเมื่อมีลมพายุพัดมา ต้นโอ๊กพยายามยืนต้านกระแสลมอย่างเต็มกำลัง ส่วนต้นอ้อที่ขึ้นอยู่ข้างๆนั้นกลับเอนลู่ไปกับพื้น
“เจ้าช่างไม่กล้าหาญเอาซะเลย เพราะเหตุใดจงต้องเกรงกลัวต่อพายุ” ต้นโอ๊กเอ่ยถามต้นอ้อเมื่อลมเริ่มสงบ “เนื่องจากข้าอ่อน
แอไม่มีกำลังมากเช่นท่าน” ต้นโอ๊กได้ฟังดังนั้นยิ่งทำให้รู้สึกภาคภูมิใจในตนเอง อยู่ต่อมาไม่นานเกิดลมพายุรุนแรงกว่าครั้งแรก
ต้นโอ๊กพยายามยืนต้านขึดขืดไม่ยอมเอนลู่เหมือนต้นอ้อ ในที่สุดก็ถูกพัดจนโค่น แต่ต้นอ้อนั้นเมื่อลมสงบก็สามารถทรงตัวขึ้นไป
เหมือนเช่นเดิม
คติสอนใจจากนิทานอีสปเรื่องนี้:
“ผู้กล้าหาญบ้าบิ่น ย่อมพบกับภัยพิบัติ ผู้รู้จักโอนอ่อนผ่อนปรนตามสถานการณ์ย่อมได้ รับความปลอดภัย”